Drie Chinese astronauten die aan boord van het ruimtestation Tiangong zijn gestrand, hebben nu een bevestigd pad terug naar de aarde, na de succesvolle lancering van een onbemand reddingsruimtevaartuig, Shenzhou-22. De bemanning – Zhang Lu, Wu Fei en Zhang Hongzhang – zal in een baan om de aarde blijven tot het einde van hun geplande missie in het voorjaar van 2026, maar het incident onderstreept de kwetsbaarheden in de Chinese ruimteprotocollen en de bredere behoefte aan internationale coördinatie bij noodsituaties in de ruimte.
De keten van gebeurtenissen
De crisis begon toen een vermoedelijk stuk ruimteschroot de retourcapsule beschadigde die bedoeld was voor de vorige bemanning, Shenzhou-20, slechts enkele uren voor hun geplande vertrek. Dit dwong de bemanning om terug te keren via een alternatief voertuig, waardoor het binnenkomende Shenzhou-21-team geen haalbare rit naar huis meer had. Het ruimtevaartuig Shenzhou-22, gelanceerd op 24 november vanaf het Jiuquan Satellite Launch Center, biedt nu die levenslijn.
Systemische problemen en vertraagde reactie
De vertraging bij de lancering van Shenzhou-22 – ruim een week na de initiële capsuleschade – roept vragen op over de efficiëntie van het protocol. Ondanks dat ze een reservecapsule en raket paraat hadden, bleven de astronauten langer dan nodig in gevaar. Als zich in deze periode een noodsituatie had voorgedaan, zoals brand of een andere inslag, had de situatie catastrofaal kunnen worden.
Het incident benadrukt een tekortkoming: het mogelijk maken dat bemanningen stranden zonder onmiddellijke terugkeermogelijkheden. Terwijl CMSA-protocollen werden gevolgd, wordt de logica van die protocollen nu onder de loep genomen.
Mondiale implicaties en de noodzaak van coördinatie
Deze gebeurtenis weerspiegelt recente incidenten met astronautenstrandingen bij NASA, waaronder vertragingen met de Boeing Starliner en een meteoroïde-inslag die de terugkeer van Frank Rubio vertraagt. In tegenstelling tot deze gevallen moest de Chinese bemanning echter langdurig wachten zonder onmiddellijke back-up. Dit versterkt de groeiende consensus dat een gecoördineerde, internationale ‘ruimtereddingsdienst’ essentieel is.
Het gaat niet alleen om redding; het gaat over het beperken van orbitaal puin. Het toenemende volume ruimteafval in een lage baan om de aarde (LEO) vormt een existentiële bedreiging voor alle ruimtemissies.
“Dit is een enorme wake-up call”, zei een deskundige, die de urgentie onderstreepte van het aanpakken van zowel de orbitale veiligheid als de noodresponsmogelijkheden.
De Chinese Manned Space Agency lijkt zich geen zorgen te maken over een herhaald incident, maar deze bijna-ramp dient als een grimmige herinnering dat zelfs goed geplande missies kwetsbaar zijn voor de onvoorspelbare realiteit van de ruimte.
